فیلم یک ملودرام با رگه هایی از طنز در ژانر غریب است. فرق ژانر غریب با شگفت در این است که در ژانر شگفت اتفاقاتی می افتد که با منطق جهان واقعی به هیچ وجه سازگار نیست، مثلا موجوداتی فرازمینی زمین را تسخیر می کنند و چیزهایی از این دست، اما در ژانر غریب اتفاقاتی خارق العاده می افتد که سازنده سعی میکند آنها را با تمهیداتی علمی یا نخبه نگاری، ممکن جلوه دهد، در این فیلم هم یک نوزاد در یک کشتی رها شده است که توسط کارگران زغال سنگ کشتی، بزرگ می شود و با استعدادی خارق العاده بدون هیچ تعلیمی یک پیانیست فوق حرفه ای می شود، این فیلم مصداق داستانی است که تنها مدیوم ممکن برای روایتش سینماست، سکانسهای طولانی پیانو زدن هزار و نهصد، این نبوغ را برای تماشاگر باورپذیر میکند حال آنکه به هیچ وجه چنین داستانی در کتاب با هر نوع فضاسازی ای، باورپذیر از آب در نمی آمد. یکی از سکانسهایی که فقط با منطق ژانر غریب قابل توجیه است، سکانسی است که در دریای طوفانی، چرخهای پیانو باز شده و هزار و نهصد با نوعی رقص عاشقانه با دریا می نوازد و می نوازد و می نوازد. این که پیانو تا لحظات پایانی این سکانس به هیچ مانعی برخورد نمی کند یک احتمال بسیار ضعیف در جهان واقع است.
عدم بیرون رفتن هزار و نهصد از کشتی با نگرش روانشناسانه ی فوبيا از جهان خارج از کشتی و دیالوگهای هزار و نهصد که من نه نامی دارم، نه کشوری که به آن تعلق داشته باشم، قابل توجیه است. در پایان هزار نهصد مرگ را به جای مواجهه با جهان خارج از کشتی انتخاب می کند. تمام این المانها اثر را به یک مانیفست علیه ملی گرایی تبدیل میکند. هر کسی که ماهیچه های تفکرش به تنبلی مفرط دچار نباشد با دیدن فیلم و بیدار شدن حس شفقت انسانی نسبت به نابغه ای که هیچ مذهب یا ملیت یا کشور و یا حتی نامی ندارد، از تمام مرزهای جغرافیایی و مناسبات ملی و مذهبی که این نابغه را چنان به ترس و انزوا کشانده که مرگ را به جای زندگی انتخاب می کند، بیزار می شود.
اما ایراد محتوایی آنجاست که در این فیلم برای قلقلک حس شفقت انسانی از خودخواهی انسان بهره جسته شده است چون اگر هزار و نهصد استعداد خاصی نداشت و یک کارگر ساده ی زغال کش بود، این همه همدلی میسر نمی شد، در حقیقت تالم انسان برای محروم شدن خود و جهان از استعدادی بی نظیر است، نه این که به حرمت ذات ارزشمند انسان فارغ از نژاد و ملیت و مذهب، از نابودی هزار و نهصد اندوهگین و شرمزده شود.
به هر حال، دیدن این فیلم زیبا و تامل برانگیز را به شما خواننده گرامی پیشنهاد میکنم.
فیلم شبی که ماه کامل شد به کارگردانی نرگس آبیار
فیلم شبی که ماه کامل شد به کارگردانی نرگس آبیار
فیلم افسانه ١٩٠٠ (the legend of 1900) به کارگردانی جوزپه تورناتوره
هزار ,فیلم ,یک ,نهصد ,ژانر ,جهان ,هزار و ,و نهصد ,است که ,ژانر غریب ,این فیلم
درباره این سایت